Dönülmez Akşamın Ufkundayız, vakit çok geç mi???

Acaba çok mu taviz vermiş olduk diye sordum dün haberleri izlerken, çok mu???

Biz kendi halimizde, insanca, saygılı, sevgili yaşarken;

* Kanla

* Nefretle

* Sömürüyle

* Suistimalle beslenen bir kesim, sürekli olarak bizleri tahrik etmeyi sürdürdü…

İşin ters tarafı biz onlara taviz verdikçe, sınırlarını fark etmeden üzerimize yürüdüler… Anlaşılır gibi değil.  Bu ülkenin genetik yapısının sadece 70-80 yılda bu kadar değişmesi mümkün mü?

Çok değil daha 70-80 yıl önce dünyanın dört bir yanından gelmiş olan düşmanlara karşı isyan eden bu halk, bunca tahrik, bunca aşağılıklık, bunca sapkınlık varken, bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali, kafasını kuma gönüp, evine gidiyor, işine gidiyor, eğlenmeye gidiyor – ve aksi gibi eğleniyorda – sevişmeye gidiyor vb binlerce aktivitesini hiç gocunmadan devam ettiriyor…

Efendiler;

Bu aziz vatan, ellerimizden kayıp gidiyor. Sen sessiz kaldıkça, ben sessiz kaldıkça, biz olanlara tepki vermedikçe tepemize çıkıyorlar. Buna dur demek yok hatta bundan anlamazlar çok afedersiniz ama ÇÜŞŞŞŞŞ demek lazım gelmektedir.

Bu aziz vatanın üzerinde dönen hain dişlilerin, arasına çomak sokma zamanıdır. O dişlileri döndürenlerin, aynı dişlilerin arasında öğütülmesinin zamanıdır.

Silkelen ve kendine gel…

Umursamazlık ve vurdum duymazlık bizi adım adım sonumuza yaklaştırıyor.

Tüm bunların yaşandığı bir ülkede, Çanakkale’ de anma günleri düzenleniyor, gözlerde birer damla yaşla tvlere röportaj veriliyor. Yahu çık git o kadrajdan, senin söyleyecek sözün ancak o birkaç dakikalık duygu yoğunluğun ile alakalıysa çık-git. Senin ezildiğin tek yer orasıysa çık git. Evet geçmişimizdeki kahramanları tabii ki analım fakat, gelceğimizden de endişe etmemiz gerektiğini asla unutmayalım.

Sonuç olarak bu ülke için tek bir çözüm ve kurtuluş yolu vardır;

Umursamaktır olanı biteni, çözüm aramaktır bütün sorunlara ve tek tek…

Ve…

Çözmektir… Çok kısa zaman kaldı, sular kaynıyor, kaynatılıyor…

Sizce de Dönülmez Akşamın Ufkunda mıyız???